ตอนนี้รถหรูของพี่ป่ากำลังจอดอยู่ฝั่งตรงข้ามของหน้าบ้านพี่ซัน
ฉันนั่งมองรั้วบ้านของพี่ซันอยู่นานมาก ไม่มีวี่แววว่าจะเจอพี่ซันเลย
ตลอดเวลาที่นั่งอยู่ในรถลูกดิ้นเป็นระยะๆ คงจะรู้ว่าตอนนี้ฉันกำลังรอที่จะเจอพ่อของเค้าอยู่
"กลับเถอะริน รอมาสองชั่วโมงแล้วนะ"
"อีกสักพักได้ไหมพี่ป่า"
"มึงนี่นะ" พี่ป่าส่ายหน้าไปมาพร้อมกับถอนหายใจออกมายาวๆ
ฉันรู้ว่าฉันมันดื้อ บอกไปก็เท่านั้นฉันไม่ฟังหรอก ขอแค่ได้เห็นแค่รถของพี่ซันก็ยังดี
ฉันนั่งรอต่ออีกประมาณชั่วโมงกว่า ไม่มีวี่แววว่าจะได้เห็นแม้แต่รถของพี่ซันเลย เค้าไปไหนของเค้ากันนะ วันนี้ไม่มีเรียนไม่ใช่รึไง
"ริน กลับเถอะ"
"ก็ได้คะ" ฉันก้มหน้าตอบพี่ป่า
รถหรูเคลื่อนผ่านหน้าบ้านพี่ซันช้าๆ ฉันเงยหน้าขึ้นไปมองอีกครั้ง แต่ก็ไม่เจออะไรนอกจากความว่างเปล่า
"เฮ้อ..." ฉันถอนหายใจออกมาเบาๆ
"ถ้ามันรู้ความจริง เดี๋ยวมันก็หายโกรธมึงเองนั่นแหละ"
ฉันเงียบ
