พี่ซันยกมือขึ้นมาลูบหัวฉัน มันรู้สึกอบอุ่นแบบบอกไม่ถูก ที่ผ่านมาทั้งฉันและพี่ซันห่วงแต่ยึดติดกับทิฐิของตัวเองมากจนเกินไป
"อย่านอนนานแบบนี้อีกนะรินคิดถึง...ฮึก"
"พี่ก็คิดถึงรินเหมือนกัน"
ฉันผละกอดออก พี่ซันเอื้มมือมาเช็ดน้ำตาให้ฉันอย่างแผ่วเบา
"หะ ให้อภัยพี่แล้ว รินพูดจริงนะ" พี่ซันน้ำตาคลอ
"ถ้าไม่หายโกรธรินจะมาเฝ้าพี่รินจะมาร้องไห้แบบนี้ทำไม"
"....."
"ป่านนี้รินคงหาผัวใหม่ไปแล้วแหละ"
"ก็ลองดูสิ จะสั่งฆ่าแม่งให้หมด" พี่ซันจ้องหน้าฉันตาเขม่ง
"ทำเป็นเก่ง"
"ก็เอาดิ แล้วจะรู้ว่าพี่พูดจริงหรือพูดเล่น"
"พี่ให้รินมีผัวเพิ่มจริงๆหรอ ใจดีจัง^_^"
"ริน...!!" พีีซันเรียกชื่อฉันเสียงแข็ง
"โอ๋ รินพูดเล่น"
"เหอะ....รู้ไหมว่าพี่คิดมากจริงๆ"
"มีลูกขนาดนี้แล้ว ยังจะให้รินมีคนใหม่อีกรึไง พ่อของลูกก็อยู่ตรงนี้ทั้งคน"
พี่ซันคลี่ยิ้มหวานให้ฉันทันทีที่ฉันพูดจบ ความรู้สึกตอนนี้มันมีความสุขมา
