ฉันพยายามข่มตานอนไม่อยากให้ตัวเองคิดถึงเรื่องเค้าอีก แต่ฉันก็ยังคิดถึงเค้าอยู่ดีคนเราไม่สามารถควบคุมความรู้สึกของตัวเองได้เลยจริงๆ เห้อ...
"..."
เช้าวันใหม่...
กริ่ง? เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นแต่เช้า ฉันงัวเงียเอามือปัดป่ายไปทั่วโต๊ะบนหัวนอน อ่ะ เจอเเล้ว
?ฉัน" ฮัลโหลค่ะ" ฉันกรอกน้ำเสียงงัวเงียๆเข้าไปใน โทรศัพท์
ปลายสายเงียบไม่พูดอะไร เอ้าใครวะเนี้ย จะโทรมากวนประสาทรึไง ฉันเอาโทรศัพท์มาดูเบอร์ว่าใครโทรมา คือมันไม่ขึ้นรายชื่อใครในเครื่องของฉัน ตอนกดรับสายมันเป็นช่วงที่ฉันกำลังสะลึมสะลือเลยไม่ทันมอง ปกติฉันไม่รับเบอร์แปลก
?ฉัน"ถ้าไม่พูดงั้นขอวางสายนะ จะนอน"
?"มาหากูได้ไหม" ปลายสายตอบกลับมา
"..."
จากนั้นก็ตัดสายไป ทั้งๆ ที่ฉันยังไม่ตอบอะไรเลยสักคำ...พี่ซันก็ยังคงเป็นพี่ซันเหมือนเดิม คนเมื่อกี้ที่โทรมาคือพี่ซัน ฉันจำเสียงพี่ซันได้...ฉันจำทุกอย่างที่เป็นเขาได้
ฉันชั่งใจอยู่นานนั่งคิด
