ตอนเย็น...
วันนี้พี่ซันมีธุระที่บริษัทไม่ได้มารับฉัน ฉันเลยต้องกลับพร้อมแอม
ณ คฤหาสน์หลังใหญ่
"ริน มึงได้ข่าวอีจินบ้างไหมวะ"
"ไม่นะ"
"แปลก ทำไมมันเงียบไปเลย มันดูไม่ง่ายไปหน่อยหรอ มันไม่แค้นมึงรึไง"
"คนที่แค้นคือกูค่ะ ไม่ใช่มัน" ฉันตอบเสียงเรียบ
"เออ มึงก็ระวังตัวหน่อยแล้วกัน"
"อื้ม"
ฉันนั่งคุยกับแอมสักพักก็แยกย้ายกันเข้าห้อง พอเข้ามาในห้องฉันก็ทิ้งตัวลงบนที่นอนเงยหน้ามองเพดาน
ชีวิตฉันเกินมาบนกองเงินกองทอง มีทุกอย่างแบบที่หลายคนที่ไม่มี แต่ไม่รู้ชาติที่แล้วฉันไปทำเวรทำกรรมอะไรไว้ เกิดมาชาตินี้ถึงจะเกิดมาสบาย แต่กว่าจะมาเป็น'ภวริน' คนปัจจุบันนี้ได้มันไม่ง่ายเลย ฉันผ่านอะไรมาเยอะเยอะมากจริงๆ ฉันเคยดิ่งลงไปอยู่ในจุดต่ำสุดของชีวิตมาแล้ว ต่อไปไม่ว่าฉันจะลำบากกว่านี้อีกร้อยเท่าพันเท่าฉันก็ไม่หวั่น
แล้วฉันก็ต้องขอบคุณพี่ซัน ที่ทำให้ฉันยิ้มมีความสุขได้แบบทุกวันนี้ ส่วนนึงก็เป็นเ
