“น้าเมธ ปล่อยตานะคะ อุ๊ย!”
ลลิตาผลักประตูห้องออกมา พร้อมกับร่างสูงของเมธาที่ตามออกมาดึงแขนเอาไว้
“น้าเมธ อุ๊บ!” น้ำเหนืออุทานตาโต
มือหนาของโรเบอร์โตปิดปากภรรยาเอาไว้ ไม่ให้อีกฝ่ายร้องอุทานเสียงดังกว่านี้ ก่อนจะดึงร่างภรรยามาหลบอีกมุม สายตาทั้งสองจับจ้องไปยังคนที่เพิ่งออกมาจากห้องทั้งสองคน
“ตาจ๋า ช่วยน้าหน่อยนะคนดี แค่ครั้งเดียว ครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้ายแล้ว”
เมธาออดอ้อนตามมาสวมกอดร่างบอบบางหอมกรุ่นของลลิตาแนบอก
“น้าเมธปล่อยตา อย่าทำแบบนี้เลยนะคะ ตารู้สึกผิดจนจะบ้าอยู่แล้ว” ลลิตาพยายามสะบัดมือชายหนุ่มออกห่าง เธอรู้สึกตื้อไปหมด ทันทีที่เมธาเข้ามาขอร้องให้เธอยักยอกเงินอีกแล้ว
น้ำเหนือ เพื่อนของเธอไว้ใจให้เธอดูแลบัญชีเอาเงินเข้าธนาคาร แต่เธอทำแบบนี้ เธอทำได้ยังไง
“ตา... เราจะสร้างอนาคตด้วยกันไม่ใช่เหรอ เรื่องแค่นี้ตาทำเพื่อน้าไม่ได้เหรอ”
“ครั้งก่อนน้าเมธบอกตาว่ามันจะเป็นครั้งสุดท้าย
