“เห็นเงียบไปทั้งคืน นึกว่าสำเร็จ”
ธารแสดงสีหน้าเย้ยนิดๆ แม้จะยอมรับในตัวลูกเขยมหาเศรษฐี แต่ก็อดจะหมั่นไส้เล็กๆ ไม่ได้
“น้ำก็ยอมผมทั้งคืนละครับ แต่ตอนเช้าพอหายเหนื่อย ไม่ยอมเฉยเลย” โรเบอร์โตพูดเย้าพ่อตาที่หวงลูกสาวพอสมควร
ธารฮึดฮัดทำตาขวางนิดๆ ไอ้หมอนี่พูดให้เขาโมโหไม่หยอก มันปู้ยี้ปู้ยำลูกสาวเขาทั้งคืน แม้เขาจะยินยอม แต่ก็ยังหวงไม่หาย เลี้ยงมาริ้นไม่ให้ไต่ไรไม่ให้ตอม
“มาถึงขั้นนี้แล้วทำตามประเพณีให้ถูกต้องด้วยน่าจะดี”
“ครับคุณพ่อ” โรเบอร์โตรีบตอบรับพ่อตาทันควัน เขาเองก็พร้อมแล้วที่จะมีชีวิตครอบครัวที่สมบูรณ์กับผู้หญิงคนหนึ่งที่เขารักและคิดว่าเธอเหมาะจะเป็นแม่ของลูก
“ฉันอยากให้แต่งงานเร็วๆ” ธารบอกลูกเขยอย่างใช้ความคิด
“แต่น้ำยังไม่ยอมให้อภัยผมเลยนะครับ”
“ง้อแล้วไม่ยอมคืนดี ก็หนีไปเลยสิ”
“เฮ้ย!” ทุกคนอุทานพร้อมกัน
“ฟังให้จบก่อน” ธารยิ้มอย่างมีแผนการ จริงๆ เขาไม่อยากเสียลูกเขยดีๆ
