หลังจากไปเจรจางานใหญ่จากแลตโกเวียกลับมาได้เดือนกว่าและรอคอยรายได้ก้อนใหญ่เข้ากระเป๋าอยู่ อักษรกับมุกดาก็ตั้งหน้าตั้งตารอเสียงเรียกเข้าจากแดนไกลมาแจ้งข่าวว่าเงินก้อนใหญ่ที่มาจากการขายอาวุธและสินค้าหนีภาษีที่ตกลงซื้อขายกันล็อตใหญ่มาถึงตนแล้ว...
แต่การรอก็สูญเปล่าเมื่อข่าวที่ได้รับกลับไม่ใช่ข่าวดีที่รอ อักษรคุยกับพรรคพวกเสร็จก็ตัดสายไป ก่อนจะโยนโทรศัพท์ทิ้งอย่างไม่เสียดายเพราะความฉุนเฉียว เขาเดินไปหาภรรยาที่นั่งไขว่ห้างให้คนรับใช้ตัดเล็บเท้าให้อยู่ด้วยความเกรี้ยวกราด อักษรยื่นเท้าไปเตะกะละมังเล็กที่เท้าอีกข้างของมุกดาแช่น้ำนมอยู่กระเด็นกระดอนไปจนทั้งนายทั้งบ่าวร้องวี้ดว้ายตกใจ...
“นังแก้ว ออกไปก่อนไป...” มุกดาไล่เด็กรับใช้ให้ออกไปก่อน แล้วลุกเดินมาเกาะแขนอักษรเอาไว้ “มีอะไรหรือคะคุณอารมณ์ไม่ดีอะไร” แม้จะพบความโมโหเกรี้ยวกราดแต่นางก็ยังเอาอกเอาใจอักษร เพราะว่าเขาคือบ่อเงินบ่อทองของเธอ
“ก็ซว
