แม้เพิ่งได้พบเพียงแค่หนึ่งเดือน แม่เลี้ยงเบญก็เอ็นดูปลายฟ้าราวกับเป็นลูกหลาน อาจจะด้วยเพราะไม่มีลูก อยู่กันสองคนสามีภรรยาก็เหงา เมื่อปลายฟ้ามาอยู่ใต้ชายคาเดียวกัน คนไม่มีลูกเลยเอ็นดูปลายฟ้าเป็นพิเศษ เพราะถูกชะตาตั้งแต่แรกพบ ราวกับมีสายสัมพันธ์ต่อกัน ทั้งที่ไม่เคยพบเจอกันมาก่อน อีกทั้งปลายฟ้าเป็นเด็กมีสัมมาคารวะ เจียมเนื้อเจียมตัว กิริยามารยาทงดงาม แม่เลี้ยงเบญเลยยิ่งเอ็นดูเข้าไปใหญ่
“ก็ต้องแล้วแต่เจ้าตัวเขาแหละคุณ เราให้ได้แค่ที่พักพิงและความหวังดี หากวันหนึ่งเขาเลือกที่จะไปจากที่นี่ เราก็ไม่มีสิทธิ์จะไปดึงรั้งเขาไว้นะ ชีวิตเป็นของเขา เขาย่อมมีสิทธิ์เลือกว่าจะอยู่ตรงไหน เลือกว่าจะกำหนดเส้นทางชีวิตยังไง”
ป้าเบญมองสบตาสามีแล้วถอนหายใจบางเบา
“ถ้าอย่างนั้น เบญก็ได้แต่หวังว่าหนูปลายจะอยู่กับเราไปนาน ๆ หรือหากจะไปอยู่ที่ใหม่ ก็ขอให้เป็นที่ที่ใจดีกับหนูปลายหน่อย ไม่อยากให้ไปจากเรา แล้วไปเจอคน
