เสียงเรียกหาที่คุ้นเคยทำให้ปลายฟ้าถอนหายใจ ถ้าวันไหนเขาอยู่บ้าน เธอจำเป็นต้องอยู่ในสายตาเขาตลอดเวลา ไม่อย่างนั้น เขาก็จะเอาแต่เรียกหา ถ้าเธอไม่ขานรับ หรือเขาหาเธอไม่เจอ คนในบ้านและลูกน้องของเขาก็จะถูกเอ็ด ข้อหาไม่คอยตามดูแลเธอให้ดี ปลายฟ้าไม่อยากทำให้ใครเดือดร้อนเพราะเธอ เธอจึงรีบขานรับจากในครัว
“ปลายอยู่นี่ค่ะคุณอัส”
ครู่เดียวร่างสูงใหญ่ก็เข้ามายืนจังก้าอยู่กลางห้องครัว
“มาทำอะไรตรงนี้” อัสนีกอดอก มองคนแผ่นหลังคนที่ยืนหันหน้าเข้าหาเคาน์เตอร์ เธอกำลังคนอะไรบางอย่างในใบใหญ่
“ทำยำมะม่วงค่ะ” ปลายฟ้าตอบพลางคนยำมะม่วงจนพอใจแล้วจึงหมุนตัวกลับมามองหน้าคนถาม ในมือของเธอถือชามยำมะม่วงยั่วน้ำลาย
“กินอะไรไม่เข้าท่า” อัสนีบ่นพลางเดินเข้าไปหา ปากก็ว่าไม่เข้าท่า แต่พอได้กลิ่นและเห็นมะม่วงชิ้นเล็กในชาม เขาก็อดกลืนน้ำลายไม่ได้
ปลายฟ้ายิ้มขำกับท่าทางของเขา
“ปลายไม่ใส่พริก ใส่แค่เกลือกับน้ำตาลนิดเดีย
