เช้าวันรุ่งขึ้น
โอริคพยายามปลุกคนตัวเล็กที่นอนขี้เซาไม่ยอมตื่น เพราะโดนเขารังแกทั้งคืน
" หนู ... ตื่นก่อนครับ ลุกมาทานข้าวเช้าก่อนครับเดี๋ยวเป็นโรคกระเพาะ "
" อื้อ... " แต่หญิงสาวทำแค่ส่งเสียงอืออาและขยับตัวเล็กน้อย แต่ไม่ยอมลืมตา
โอริคยกยิ้มอย่างเอ็นดูพร้อมแววตาเจ้าเล่ห์ และกระซิบที่ข้างหูหญิงสาว
" หนู เฮียหิวแล้วนะครับ ถ้าหนูไม่ตื่น เฮียจะกินหนูแล้วนะครับ "
มือหนาเริ่มซุกซนลูบวนไปตามร่างบางนั้น
" หือ ... "
หญิงสาวลืมตาตื่นด้วยความึนงง
" เฮีย .. ทะ ทำอะไรคะ "
" เฮียจะกินหนูเป็นอาหารเช้าครับ เรียกเท่าไหร่หนูก็ไม่ตื่นซักที "
เขากระซิบน้ำเสียงแหบพร่า ส่งยิ้มเจ้าเล่ห์ให้เธอ
แก้มนิ่มดันเขาออก พยายามจะหยัดตัวลุกขึ้น
" เฮีย .. หนู .. หนูตื่นแล้วค่ะ "
" นอนต่ออีกสิครับเฮียยังไม่ทันเริ่มเลย "
เขาพูดด้วยน้ำเสียงกระเส่า
" เฮีย ... อย่าแกล้งสิคะ "
เธอพยายามหยุดมือเขาที่ซุกไซ้อยู่
