“ คุณน้ำมนต์คะ จัดผักประมาณนี้ได้ไหมคะ ” น้อยเอ่ยถามเมื่อน้ำมนต์ใช้ให้ช่วยจัดผักใส่จาน
“ ได้ค่ะ นี่เลยน้ำพริกกะปิ ” มือเรียวถือถ้วยน้ำพริกมาวางตรงกลางในจานผักสีสันหน้าดูน่าทานจนน้อยได้แต่กลืนน้ำลายอึกใหญ่
“ โห! คุณน้ำมนต์น่ากินมากเลยค่ะ ” น้อยเอ่ยขึ้นเพราะอาหารทุกอย่างตรงหน้าน่ากินและกลิ่นหอมมากจริงๆ
“ ที่น้ำมนต์แบ่งไว้เย็นนี้ถ้าคุณพ่อกลับมาน้อยก็แค่อุ่นแล้วยกเสริฟ์ได้เลยนะจ๊ะ “ น้ำมนต์เอ่ยบอกเมื่อเธอแบ่งอาหารอีกชุดไว้ให้ท่านธีระ
“ น้อยขึ้นไปตามคุณดินลงมากินข้าว “ คุณหญิงเอ่ยบอกจากที่รู้สึกรักน้ำมนต์อยู่แล้วก็รักเข้าไปอีก คุณหญิงนั่งอยู่ในห้องครัวไม่ทิ้งน้ำมนต์ไปไหนเลยเธอเอาแต่นั่งมองว่าที่ลูกสะใภ้ด้วยรอยยิ้ม ไม่นานอาหารก็ขึ้นโต๊ะจนหมดด้วยฝีมือของน้ำมนต์
“ ค่ะ ”
ร่างหนาก็สาวเท้าลงมาจากชั้น 2 ของบ้านเดินตรงไปยังห้องอาหารที่มีแม่กับน้ำมนต์นั่งรออยู่ชายหนุ่มชะงักฝีเท้าและหยุดนิ่งไปทั
