ผู้หญิงน่ารังเกียจ | ลลิน

1904 คำ

- ภายในคอนโดขนาดกลาง - Rrrrrr…Rrrrr…~ เสียงมือถือดังขึ้นปลุกคนที่กำลังหลับสบายให้ตื่นมือเรียวหยิบมันมาดูกลับทำให้เธอหงุดหงิดขึ้นมา ปัง…! “ จะโทรมาทำไมนักหนา น่ารำคาญ ” ลลินเอ่ยพึมพำและวางมือถือลงบนโต๊ะข้างเตียงอย่างแรงและดึงผ้าห่มผืนหนาขึ้นมาห่มเพื่อที่จะนอนต่อ Rrrrrr…Rrrrr…~ พรึบ…! ทว่าเสียงมือถือก็ดังขึ้นอีกครั้ง ร่างบางดีดตัวออกจากที่นอน “ แม่จะโทรมาทำไมนักหนาลินจะนอน ! ” ลลินตะคอกเสียงดังใส่ผู้เป็นแม่ที่โทรเข้ามา “ ลินพ่ออาการหนักกลับมาหาพ่อหน่อยสิ พ่อเอาแต่ถามถึงลินตลอดเลย ” เสียงต้นสายเอ่ยบอกลูกสาวด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาใจผู้เป็นแม่ทั้งสงสารสามีและผิดหวังเสียใจในตัวของลูกสาว “ อาการหนักก็บอกหมอสิค่ะมาบอกลินพ่อจะหายไหมแล้วเงินละคะจะให้กลับไหนเงินถ้าจะต้องให้นั่งรถทัวร์รถไฟ 5 ชั่วโมง 10 ชั่วโมงพอเถอะค่ะ“ ” ลินมันจะใจจืดใจดำมากเกินไปแล้วนะ…! “ ผู้เป็นแม่ที่เหลืออดกั

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม