“ กลับไหมง่วงยัง ” ดินแดนหันไปถามน้องที่นั่งอยู่ข้างๆ ภายในงานยังมีแขกอยู่หนาแน่นเพราะเจ้าภาพจ้างนักร้องดังมาเล่นเพื่อสร้างความบันเทิงในค่ำคืนนี้
“ ค่ะ ” น้ำมนต์เอ่ยตอบสั้นๆทุกคนลุกออกจากโต๊ะเดินฝ่าฝูงชนออกจากงานไป โดยมีสายตาอิจฉาคู่นึงคอยเอาแต่มองตามกลุ่มน้ำมนต์ไปจนสุดสายตา
ภูมิขับรถพาผู้เป็นนายกลับโรงแรมระหว่างทางริมถนนคนค่อนข้างเยอะเพราะมีร้านค้ารถเข็ญมากมายขายอาหารให้กับนักท่องเที่ยวสองสาวที่นั่งอยู่ในรถมองดูผ่านกระจกอย่างให้ความสนใจ
“ หาที่จอดรถ ” ดินแดนที่เห็นน้องเอาแต่มองก็เอ่ยบอกภูมิลูกน้องคนสนิทให้หาที่จอดรถ
“ ครับ ”
เอี๊ยด!!
ภูมิขับรถเข้าไปจอดยังที่จอดรถเอกชนโดยจ่ายค่าที่จอด
“ 40 บาท จอดได้ 1 ชั่วโมงนะพี่ ” เสียงเด็กจัดรถเอ่ยบอก
“ พันนึงเพราะกูไม่รู้ว่านายกูจะเดินนานแค่ไหน ”
“ ครับ ตรงนั้นเลยพี่เดี๋ยวผมดูให้ ” เด็กจัดรถชะโงกหน้าเข้าไปมองในรถก็เห็นร่างหนาของดินแดนนั่ง
