“เรื่องมันเป็นมายังไงวะ ไหนมึงช่วยเล่าให้กูฟังดิ๊ กูจะได้ให้คำแนะนำมึงถูก” คราวนี้ ธามไททำหน้าตั้งอกตั้งใจฟังเพื่อนอย่างดี
“แหม ไอ้ธาม มึงก็ไม่ได้ต่างจากกูนักหรอก”
เวทัสอดที่จะค่อนขอดคนเป็นเพื่อนไม่ได้ เพราะธามไทก็ไม่ได้ต่างกันเท่าไร แม้จะมีหน้าตาและรูปร่างที่นายแบบยังอาย แต่ก็บ้างานเสียจนไม่สนใจผู้หญิงเลย เพราะฉะนั้น ประสบการณ์ความรักของเพื่อนซี้ก็เป็นศูนย์เช่นเดียวกับเขา
“หรือมึงมีทางเลือกอื่น มึงเองก็ไม่ได้มีเพื่อนเยอะนักหรอกไอ้ว่าน” ธามไทสวนกลับทันที ต่อให้เวทัสจะไม่อยากปรึกษา แต่เขารู้ดีว่ามันไม่มีทางเลือกอื่น เพราะมีเพื่อนสนิทที่ไว้ใจและพูดคุยได้ทุกเรื่องกันแค่นี้จริงๆ คนอย่างพวกเขาเป็นคนเปิดใจรับคนยาก แต่ถ้าคนไหนเข้ามาได้ก็ซี้ปึกเพื่อนตายกันไปเลย
“เออๆ ก็…กูบังเอิญรู้จักข้าวฟ่างที่บาร์ของกู แล้วหลังจากนั้น กูกับเธอก็…เออ ตามนั้นแหละ” เวทัสไม่อยากที่จะเอาเรื่องของผู้หญิงมาขาย เ
