“ผมฝากข้าวฟ่างด้วยนะคุณอัญ” เวทัสมองอัญชันด้วยตาบ่งบอกให้รู้ว่าตั้งใจฝากฝังเมรีญาไว้กับเธอจริงๆ
“แหม หมอว่านก็ ไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ จีจี้...แล้วก็ฝนจะดูแลเด็กใหม่เอง” ประชาสัมพันธ์คนอื่นๆ หันมาพูดกับเมรีญาเพื่อเอาใจเวทัสอย่างเห็นได้ชัด
ชายหนุ่มได้แต่ยิ้มพยักหน้าเบาๆ ก่อนจะหันมามองหน้าเมรีญาเป็นสัญญาณบอกให้หญิงสาวรู้ว่าเขาต้องไปแล้ว และเธอเองต้องเอาตัวรอดเองต่อจากนี้ให้ได้
“เธอเป็นลูกของรุ่นพี่หมอว่านจริงๆ เหรอ”
หลังจากที่คุณหมอหนุ่มเดินจากไป ประชาสัมพันธ์สาวที่ชื่อ ‘จีจี้’ ก็เข้ามาชาร์จตัวพนักงงานใหม่ทันที
“เอ่อ ค่ะ” เมรีญาแทบจะตอบอะไรไม่ถูก เพราะชายหนุ่มไม่ได้เตี๊ยมอะไรเธอมากไปกว่านี้
“แฮ่มๆ พอเลย ไปทำงานกันได้แล้ว เดี๋ยวลูกค้าก็มาแล้วเนี่ย” อัญชันกล่าวเตือนขึ้น พร้อมกับหันมายิ้มให้เมรีญาบางๆ
“ไม่ต้องสนใจยัยพวกนั้นหรอก มันก็เป็นกันแบบนี้ทั้งโรงพยาบาลแหละ พอเห็นพนักงานมาใหม่หน้าตาสว
