วันต่อมา...
เธอลืมตาตื่นขึ้นมาหลังจากรู้สึกตัว ใช้มือขยี้ตาเล็กน้อยหลังจากรู้สึกเคืองพร้อมกับมองโฟกัสออกไปนอกหน้าต่างของห้องเห็นว่าตอนนี้ข้างนอกมีแสงสว่างจ้าสาดเข้ามาในห้อง จึงขยับตัวไปหยิบโทรศัพท์ที่วางอยู่หัวเตียงขึ้นมากดดูเวลาพบว่าตอนนี้เป็นเวลาเจ็ดโมงเช้า เธอจึงขยับตัวลงจากเตียงแล้วเดินเข้าห้องน้ำเพื่อไปล้างหน้า เพื่อให้ร่างกายของตัวเองกระปรี้กระเปร่าขึ้น แล้วเดินออกมาจากห้องเพื่อจะลงไปยังชั้นล่างของบ้าน
"มาพอดีเลย ป๊ากำลังจะให้คนไปตาม"
"มีอะไรหรือเปล่าคะ"
"มันก็มีเรื่องอยู่ แต่ไม่ค่อยสำคัญอะไรหรอก"
"อะไรคะ"
"บอดี้การ์ดของลูกมาลาออกไปแล้วนะ"
"คะ!" คำพูดของพ่อของเธอทำให้เธอเกิดอาการช็อกทำอะไรไม่ถูก "ป๊าพูดว่าอะไรนะคะ"
"คิมหันต์บอดี้การ์ดของลูกมาลาออกไปแล้วนะ"
"จะเป็นไปได้ยังไง เมื่อวานเรายังกลับมาที่บ้านด้วยกัน"
"เขามาลาออกเมื่อวานตอนเย็น ในตอนที่หนูหลับไปแล้วป๊าเลยไม่ให้คนไปต
