"นายท่านกำลังรอคุณชายอยู่ในห้องครับ"
"เปิดประตู"
พอเขาพูดแบบนั้นบอดี้การ์ดที่ยืนรักษาความปลอดภัยอยู่ก็เปิดประตู เขาจึงเดินเข้ามานั่งลงบนเก้าอี้โดยไม่ได้ทักทายคนที่กำลังนั่งจ้องหน้าเขาอยู่
"ไม่ได้เจอกันนานเลยนะเจ้าตัวดี"
"พ่อมาทำอะไรที่นี่ครับ"
"ฉันก็มาทำงานของฉันสิ ใครจะเหมือนแกกัน งานของตระกูลก็ไม่ช่วยทำสักอย่างมัวแต่มาเล่นอะไรอยู่ก็ไม่รู้"
"แล้วแม่มาด้วยไหม"
"ไม่"
"จะกลับวันไหน"
"อีกสามวัน"
"แล้วพี่ใหญ่มาด้วยไหม"
"พี่แกไม่ได้มาไทย แต่ไปญี่ปุ่นแทน"
"แสดงว่ามีแค่แม่กับมารีอยู่ที่อิตาลี"
"ใช่"
"งั้นก็ดูแลตัวเองดี ๆ ด้วย ผมขอตัวก่อน"
"แกจะรีบไปไหน อยู่ทานข้าวด้วยกันก่อนสิ"
"ตอนนี้ผมไม่ว่างครับ"
"ที่ไม่ว่างเนี่ยทำอะไรอยู่ หยุดเล่นได้ยัง กลับบ้านเราได้แล้ว"
"แต่ผมยังใช้ชีวิตไม่คุ้มเลยนะ"
"ไม่มีแต่อะไรทั้งนั้น ฉันปล่อยให้แกใช้ชีวิตเสเพลมาหลายปีแล้วนะ ถึงเวลาแกต้องกลับไปช่วยพี
