ทริสตันยังไม่ทันได้ออกไปจากออฟฟิศสำนักงานใหญ่ห้างพาราไดรซ์ เขาก็ได้รับสายส่วนตัวจากลูกน้องที่เขาใช้ให้คอยติดตามมาธวีห่างๆ ทุกความเคลื่อนไหว
“คุณทริสตันครับ”
“ว่าไง”
ทริสตันตอบกลับ ชักสังหรณ์ใจไม่ดีที่ได้รับโทรศัพท์จากอีกฝ่าย แล้วก็เป็นจริงเมื่อเขาได้รับรายงานมาว่า
“คุณมาธวีเก็บกระเป๋าออกไปจากบ้านแล้วครับ”
หนี...
ความคิดหนึ่งเดียวผุดพรายขึ้นมาในใจเขาทันที ความสุขที่เกิดจากความเข้าใจกันที่เขาคิดเอาเองฝ่ายเดียวพลันแตกสลาย
มาธวีคิดจะหนีไปจากเขาจริงๆ
ถ้าไม่ใช่ว่าเขายังไม่สั่งยกเลิกการติดตาม เธอคงจะฉวยโอกาสหอบลูกหนีไปจนเขาตามไม่เจอสินะ
ผู้หญิงหัวดื้อคนนี้ช่างยั่วโมโหคนเก่งเกินไปแล้ว!
เขาดีกับเธอ เอาใจใส่ดูแลเธอ แต่เธอกลับไม่ชอบ ชอบให้เขาร้ายถึงจะยอมเชื่อฟังสินะ!
โทสะร้อนแรงผุดพรายขึ้นในใจเขา ยากจะระงับ ยากจะมอดดับ
คงมีแต่การจับต้นเหตุนั้นเอาไว้ได้ถึงจะทำให้เขาหายโกรธเธอได้
ทริสตันยิ
