ทว่าถึงอย่างนั้นด้วยสำนึกของความเป็นแม่ เธอได้แต่ห้ามตัวเองเอาไว้ แต่ทริสตันกลับไม่มีท่าทีจะหยุดแม้แต่น้อย จนกระทั่งเขาแยกเรียวขาเธอออกกว้าง กดแนบไปกับฟูกนุ่มนั่นและจดจ่อตัวตนเข้ากับกลีบกุหลาบงามที่ฉ่ำชื้นพรักพร้อมของเธอนั่นแหละ มาธวีถึงได้ต่อสู้กับไฟพิศวาสที่ถูกเขาปลุกเร้าขึ้นมา
“คุณทริสตัน อย่าทำแบบนี้เลย ผึ้งท้องอยู่นะคะ!”
หญิงสาวเอ่ยห้ามปรามเขา ดวงตากลมโตหวานๆ ที่ทำให้ทริสตันแทบคุมตัวเองไม่อยู่จับจ้องมองเขาด้วยสายตาอ้อนวอน ทั้งๆ ที่ใบหน้าเล็กนั้นแดงก่ำ เต็มไปด้วยความต้องการอันเปี่ยมล้นไม่ต่างจากเขา แต่เธอก็ยังห้ามเขา และหงายไม้ตายตัวเองออกมาที่ทำให้คนซึ่งกำลังจะเดินหน้าต่อหยุดชะงักได้
ทริสตันมองเข้าไปในดวงตาหญิงสาว เห็นความปรารถนาและคำอ้อนวอนของเธอแล้วก็เหยียดริมฝีปากออกเป็นรอยยิ้ม เธอจะห้ามเขาตอนนี้จริงๆ หรือ
ห้ามไม่ได้หรอก...ห้ามไม่ได้จริงๆ
มันสายไปแล้ว
เขาต้องการเธอมากจนไม่อาจ
