มาธวีเลยกอดอีกฝ่ายแน่นเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนจะผละตัวเองออกมาจากอ้อมกอดของเขา จากนั้นหญิงสาวจึงเอื้อมมือแตะใบหน้าหล่อเหลาของชายหนุ่ม แนบฝ่ามือเล็กกับแก้มสากของอีกฝ่าย สองเดือนของความทรมานตอนที่แยกกันทริสตันไม่ค่อยดูแลตัวเองแน่ๆ
“ผึ้งรักคุณ”
เธอบอกเขาอีกครั้งอย่างจริงจัง แววตาที่มองเขาคือความรักที่ไม่อาจปิดบังเอาไว้ได้ และเธออยากจะบอกเขาซ้ำๆ อยู่อย่างนั้น และเมื่อชายหนุ่มทำท่าจะพูดอะไรออกมา เธอก็ขัดเขา
“อย่าเพิ่งพูดอะไร ให้ผึ้งได้บอกทุกอย่างที่ผึ้งรู้สึกกับคุณก่อน ผึ้งรักคุณ...อาจจะไม่ใช่ตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็น แต่ผึ้งมีความรู้สึกดีๆ ให้คุณมาตลอด และมันมากเกินขอบเขตเกินไป นั่นทำให้ผึ้งพยายามถอยห่างจากคุณ ผึ้งเคยคิดอยากจะลาออกจากงานวันละเป็นร้อยหน แต่สุดท้ายก็ทำไม่ได้ เพราะผึ้งยังอยากเห็นคุณมากกว่า”
“...”
คนตรงหน้ามองเธอตาโตเหมือนไม่อยากจะเชื่อ ขณะที่มาธวียิ้ม พยักหน้าให้เขาเชื่อเธอเถอะว่
