ริมฝีปากร้อนรุ่มครอบลงไปปิดริมฝีปากอิ่มบดขยี้หนักหน่วง เสียงร้องอู้อี้ในคอม่านไหมดังอยู่เพียงครู่ก่อนจะเปลี่ยนมาเป็นครางครวญ เมื่อหลี่ไท่หยางสอดลิ้นเข้าไปโพรงปากนุ่มเกี่ยวกระหวัดลิ้นเล็กไม่ให้โต้ตอบ เขาเคยบอกว่าไม่ชอบคนขัดใจ โทษของคนไม่เชื่อฟังจึงต้องโดนแบบนี้ หากยังพูดไม่หยุดเขาก็จูบให้ขาดใจตาย มาเฟียหนุ่มลงทัณฑ์คนดื้อจนร่างงามอ่อนเปลี้ยไร้เรี่ยวแรงต้าน สัมผัสของเขาอ่อนโยนลงเมื่อเธอไร้ซึ่งการขัดขืน ริมฝีปากผละออกจากกลีบปากหวาน ปลดปล่อยให้อีกฝ่ายได้หายใจเข้าปอดเติมอากาศที่ขาดหายไป เสียงหอบหายใจแรงของหญิงสาวทำให้คนได้ยินยิ้มเอ็นดู เธอยังชอบกลั้นหายใจทุกครั้งที่ถูกเขาจูบ คงต้องจูบบ่อยๆ สอนให้คนไม่ประสาเรียนรู้เทคนิคขั้นพื้นฐานเสียบ้าง หลี่ไท่หยางกดจูบอีกหนก่อนจะเลื่อนริมฝีปากร้อนผ่าวไปแตะหน้าผากมน หัวเราะขำ เมื่อเธอยังเป็นเหมือนเดิม... “อย่ากลั้นหายใจสิม่านไหม เดี๋ยวขาดใจตายขึ้นมาจะทำยังไง”
