จางหลงยิ้มกว้างมองใบหน้างามด้วยความรักสุดใจ ปลาบปลื้มกับคำพูดของหญิงสาวเหลือเกิน เขาก้มลงจุมพิตริมฝีปากนุ่มแทนความรู้สึกทั้งหมดของหัวใจ เฉินอวี้เหมยหลับตาพริ้มปล่อยกายใจให้เคลิบเคลิ้มกับความรักของชายหนุ่ม นานหลายนาทีกว่าจางหลงจะยอมละริมฝีปากปลดปล่อยเธอเป็นอิสระ “ผมว่าเรากลับขึ้นตึกกันเถอะ อากาศเริ่มเย็นแล้วเดี๋ยวคุณไม่สบาย” จางหลงลูบแก้มนวลเบาๆ ดวงตาฉายแววอ่อนหวานพราวพราย เฉินอวี้เหมยพยักหน้ารับ หลบสายตาคมอย่างเขินอาย แม้จะถูกเขากอดจูบหลายครั้งแล้ว แต่เธอไม่เคยชินสักที หัวใจมันคอยจะเต้นแรงหน้าแดงจัดทุกครั้งไป สองหนุ่มสาวพากันเดินกลับเข้ามาในตึก จางหลงเดินไปส่งคู่หมั้นที่หน้าห้องของเธอ “นอนหลับฝันดีนะครับอวี้เหมย” จางหลงแตะจุมพิตบนริมฝีปากนุ่มเบาๆ ก่อนจะเดินกลับห้องของตัวเอง ชายหนุ่มอาบน้ำเปลี่ยนชุดนอนแล้วมาเปิดโน้ตบุ๊กทำงานของตนเหมือนทุกคืน เขานั่งทำงานเพลินจนดึก เมื่อเห็นเวลาว่าดึ
