ในนาทีนี้สุพิชฌาย์ไม่อาจห้ามความรู้สึกของตนเองได้ในเมื่อคนที่อยู่ตรงหน้าคือคนที่เธอรักอย่างหมดใจ
ปณัยกรขบเม้มริมฝีปากของหญิงสาวอย่างอ้อยอิ่ง ปลายลิ้นสอดลิ้นร้อนกวาดไล้ไปทั่วโพรงปาก ลิ้นร้อนเกี่ยวกระหวัดดูดดื่มความหวานเจือกลิ่นแอลกอฮอล์จากโพรงปากนุ่มอยู่นานจนหญิงสาวครางประท้วงเพราะขาดอากาศ
“จูบเปียโนหวาน”
ปณัยกรกระซิบก่อนจะขบเม้มบนเนินอกอิ่มแล้วครอบปากร้อนลงหน้าอกอวบอิ่มอีกครั้งขณะที่ปลายนิ้วโป้งก็ยังกดเน้นวนบนติ่งเกสรสวาททำให้สุพิชฌาย์ดิ้นพล่านด้วยความเสียวและทรมาน
“อาจารย์ขา.....อย่าแกล้งแบบนี้หนูทรมาน......”
เสียงเธอเหมือนคนละเมอร่างกายปิดเร่าเนื้อตัวแดงระเรื่อ
“ทรมานหรือเสียวกันแน่ละ”
“ก็ทั้งสองอย่าง”
“ให้ผมช่วยนะมันจะดีกว่าเมื่อกี้”
หญิงสาวพยักหน้าเพราะตอนนี้ร่างของเธอทั้งเสียวและทรมานกับการปลุกเร้าที่แสนชำนาญของอาจารย์หนุ่มที่มากด้วยประสบการณ์ ความร้อนที่อยู่ภายในบิดเป็นเกลีย
