เช้าวันใหม่ปณัยกรตื่นมาด้วยรอยยิ้มแต่แล้วรอยยิ้มนั้นก็เลือนหายเพราะคนที่นอนกอดอยู่เมื่อคืนนั้นไม่อยู่บนเตียงแล้ว เขารีบจัดการธุระส่วนตัวจากนั้นก็ไปเคาะประตูห้องฝั่งตรงข้ามด้วยความร้อนใจเพราะกลัวหญิงสาวจะโกรธกับเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืน
“เปียโนเปิดประตูหน่อย”
“มีอะไรคะ” สุพิชฌาย์แง้มประตูออกเล็กน้อย
“ผมว่าเราต้องคุยกันนะ”
“อาจารย์ไม่รีบไปทำงานเหรอคะ”
“ไปสายหน่อยก็ได้ วันนี้ไม่มีสอน เปิดประตูให้ผมหน่อยสิ”
“หนูแต่งตัวไม่เรียบร้อยค่ะ อาจารย์ไปรอที่ห้องก่อนได้ไหมแต่งตัวเสร็จแล้วหนูจะตามไปค่ะ”
“ในห้องมีอะไรทำไมไม่ให้ผมเข้าไปข้างในล่ะ”
“อาจารย์อยากจะเข้ามาทำไมคะ” ตั้งแต่รู้จักกันมาหลายเดือนปณัยกรไม่เคยเข้ามาในห้องของเธอเลยสักครั้ง
“ทีคุณยังเข้ามาห้องผมได้เลย”
“เอาไว้วันหลังนะคะ ตอนนี้หนูขอไปแต่งตัวก่อน” หญิงสาวปิดประตูห้องลงทำให้ชายหนุ่มต้องกลับมานั่งรอที่ห้องของตนเอง
เขานั่งรอไม่นานสุ
