สุพิชฌาย์กลับเข้ามาในห้องของตนเองอีกครั้งเธอกำลังคิดหาทางยืดเวลาที่จะได้อยู่กับปณัยกรต่อไปอีกสักนิดก่อนที่จะไปเรียนต่อ เธอรีบเปลี่ยนเสื้อผ้าและกลับไปที่บ้านของบิดาซึ่งไม่ได้กลับไปที่นั่นเกือบสองสัปดาห์แล้ว
วันนี้ท่านทั้งสองก็อยู่บ้านเธอจึงอยากจะเข้ามาหาเผื่อจะได้คุยเรื่องที่ตนเองเป็นกังวลอยู่
“เมื่อไหร่จะเก็บของกลับมาอยู่ที่บ้านเราล่ะเปียโน ตอนนี้หนูก็เรียนจบแล้วนะ” คุณวิมลวรรณถามลูกสาวหลังจากทานอาหารกลางวันและย้ายมานั่งในห้องนั่งเล่นกันแล้ว
“หนูขออยู่ต่ออีกหน่อยได้ไหมคะแม่”
“ไม่ใช่อยู่ที่นั่นจนติดใจแล้วไม่คิดจะไปเรียนต่อนะ” คุณสุชาติพูดดักทางลูกสาว
“ไม่หรอกค่ะพ่อยังไงหนูก็ต้องไปเรียน หนูสัญญาแล้วนี่คะหนูไม่ผิดสัญญาหรอกค่ะ” แม้ว่าจะไม่อยากไปเรียนแต่สุพิชฌาย์ก็ไม่อยากผิดสัญญา
“หนูพร้อมจะเดินทางเมื่อไหร่เหรอเปียโน”
“พ่อค่ะหนูอยากปรึกษาพ่อว่า ก่อนหนูจะเรียนหนูว่าจะลงเรียนคอร์สภาษาอังกฤ
