ปณัยกรอุ้มสุพิชฌาย์มาวางลงบนเตียงแล้วดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมให้จากนั้นก็นั่งอยู่ข้างๆ
“ไหวไหมเปียโน” เขาถามอีกครั้งด้วยความเป็นห่วง
“ไหวค่ะ”
“ทุกเดือนปวดท้องแบบนี้หรือเปล่า”
“ปกติเปียโนก็ปวดแบบนี้ค่ะแต่กินยาก็หาย แต่วันนี้ยาหมดเลยปวดมากหน่อย”
“นอนพักนะครับ”
“แล้วพี่ไนท์จะไปไหน” เธอรีบถามเมื่อเห็นเขาทำท่าจะลุก
“พี่จะกลับห้อง”
“เปียโนนึกว่าพี่จะอยู่กับเปียโนก่อน” เธออ้อนเสียงเบา
“พี่แค่จะกลับไปอาบน้ำ อีกสักพักจะขอมานอนด้วยได้ไหมล่ะ”
“ได้สิคะ”
“ถ้างั้นนอนพักนะ”
“แต่หนูยังไม่ได้อาบน้ำเลยนะคะ วันนี้ออกไปข้างนอกทั้งวันตัวเหม็นไปหมดแล้ว”
“เหม็นที่ไหนพี่ว่ายังหอมอยู่นะ” ปณัยกรหอมแก้มทั้งสองข้างแล้วลูบหน้าผากเธอเบาๆ
“สงสัยว่าต่อมรับกลิ่นพี่ไนท์จะเสีย”
“นอนพักนะคนเก่งเดี๋ยวพี่จะกลับมา”
เมื่อเขาเดินออกจากห้องไปแล้วสุพิชฌาย์ก็ยิ้ม เธอนอนพักอย่างที่เขาบอกไม่นานนักอาการปวดท้องก็ทุเลาลง หญิงส
