สุพิชฌาย์คุยกับเพื่อนจนถึงเวลาที่นัดไว้ก็รีบวางสายจากนั้นก็สำรวจความเรียบร้อยของตัวเองอีกครั้งก่อนจะเปิดประตูห้องออกมา แล้วเธอก็ยิ้มเมื่อเห็นว่าปณัยกรก็เปิดประตูออกมาพร้อมกัน
อาจารย์หนุ่มอยู่ในชุดเสื้อเชิ้ตสีครีมกับกางเกงผ้าสีน้ำตาลเข้มเหมือนที่ใส่อยู่ประจำแต่วันนี้สุพิชฌาย์กับรู้สึกว่าเขาหล่อมากขึ้นกว่าเดิมอีกหลายเท่า
“ยิ้มอะไร” เขาเห็นว่าเธอเอาแต่ยิ้มแล้วไม่พูดอะไรก็เลยถาม
“หนูว่าวันนี้อาจารย์หล่อมากๆ เลยค่ะ”
ปณัยกรก็มองชุดที่ตัวเองใส่แล้วก็ส่ายศีรษะเพราะมันก็ไม่ต่างจากเดิมเลยสักนิด
“แต่ผมก็แต่งตัวตามปกตินะ พูดเอาใจแบบนี้อยากให้ผมพาไปกินอะไรอร่อยๆ ใช่มั้ยล่ะ”
“หนูพูดจริงนะคะ แฟนหนูหล่อที่สุดเลยค่ะ” หญิงสาวปิดประตูห้องของตัวเองแล้วเดินมาคล้องแขนเขาออกไป
ปณัยกรไม่ได้ดึงมือออกเหมือนกับทุกครั้งเพราะตอนนี้สถานะของเขากับเธอมันไม่ใช่แค่เพื่อนบ้านหรือลูกศิษย์กับอาจารย์เหมือนแต่ก่อนแล้ว
“
