ขอเวลา
1178 คำ
“แม่คะบ้านที่เมืองไทยของเรารีโนเวทเสร็จแล้วนะคะ” อรณิชาเดินมาบอกกับมากคุณอลิษาผู้เป็นมารดาที่เคาน์เตอร์คิดเงินในร้านอาหารไทยซึ่งเธอเป็นเจ้าของ
“ไหนขอแม่ดูรูปหน่อยสิว่าสวยไหม”
“นี่ค่ะแม่” อรณิชาส่งโทรศัพท์ของตนเองที่บริษัทรับรีโนเวทบ้านส่งมาให้เธอเมื่อตอนเย็นให้กับมารดาดู
“สวยมากเลยนะอีฟ”
“ใช่ค่ะแม่หนูก็ว่ามันสวยมาก บริษัทนี้ทำงานได้ถูกใจหนูจริงๆ ตอนเขาส่งแบบมาให้ดูลูกหนูก็ยังดูไม่ออกหรอกแต่พอเสร็จแล้วทุกอย่างมันสวยและเพอร์เฟคมากๆ กลับไปเมืองไทยครั้งนี้เห็นทีหนูจะต้องไปขอบคุณเขาด้วยตัวเองแล้วล่ะคะ”
“หนูจะไปเมืองไทยเมื่อไหร่ล่ะลูก”
“อีกสามวันค่ะแม่”
“หนูคุยกับอเล็กซ์แล้วใช่ไหม”
“ใช่ค่ะหนูคุยกับเขาแล้ว”
“เขาว่าอะไรบ้างล่ะ”
“เขาไม่ว่าอะไรหรอกค่ะเขาน่าจะดีใจด้วยซ้ำนะคะแม่ที่หนูไม่อยู่”
“ทำไมหนูพูดแบบนั้นล่ะอีฟทะเลาะกันอีกแล้วเหรอ”
“ก็ไม่เชิงหรอกค่ะ เขาเอาแต่ทำงานไม่มีเวลาให้หนูเลย”
“แล้วอีฟล่ะลูกมีเวลาให้เขาหรือเปล่า”
“มีสิคะอีฟทำงานเลิกงานแค่ 5 โมงเย็นเองแต่เขาน่ะ ขลุกอยู่แต่ที่ทำงานกว่าจะกลับบ้านก็ดึกดื่น เราแทบไม่ค่อยได้คุยกันเลย”
“แต่ก็มีวันหยุดเสาร์อาทิตย์นี้ลูกหาเวลาอยู่ด้วยกันใช้ชีวิตด้วยกันบ้างไม่ใช่เอาแต่ทำงานด้วยกันทั้งคู่”
“เสาร์อาทิตย์บางครั้งเขาก็ออกไปเที่ยวกับเพื่อน”
“แล้วทำไมหนูไม่ไปกับเขาล่ะ”
“อีฟเบื่อค่ะแม่ ไปกับพวกเขาก็คุยกันแต่เรื่องการเงินเรื่องหุ้นเรื่องธุรกิจอีฟไม่ชอบแบบนั้นเลย ก่อนแต่งงานกับหลังแต่งงานเขาเปลี่ยนไปมากเลยนะคะแม่ แต่ก่อนวันหยุดเขาจะพาหนูออกไปเที่ยวนอกเมืองพาไปดูหนังพาไปช้อปปิ้งแต่หลังแต่งงานมาเขาเอาแต่ทำงาน หนูคิดว่าไม่มีเขาหนูก็อยู่ได้ค่ะแม่”
“พูดอะไรยังงั้นละอีฟไม่ว่าลูกกับอเล็กซ์ต้องจับเขาคุยกันมีปัญหาอะไรก็คุยกันดี ที่เขาทำงานหนักก็เพราะครอบครัวนะ”
“แต่หนูว่าเขาบางอย่างมันก็ยากที่จะเข้าใจ บางทีหนูก็อยากจะออกมาอยู่คนเดียว”
“อย่าให้ถึงขั้นต้องออกมาอยู่คนเดียวเลยนะลูกลองปรับตัวเข้าหากันก่อนดีไหม ลูกกับเขาแต่งงานมายังไม่ทันถึงสองปีด้วยอาจมีอีกหลายหอย่างที่ต้องปรับเข้าหากันนะ” คุณอลิษาเริ่มเป็นกังวลเพราะกลัวว่าลูกสาวจะเลิกกับสามี
“เพราะแต่งมายังไม่ถึงสองปีไงคะแม่ หนูถึงคิดว่าอยากจะออกมาอยู่คนเดียว”
“แม่ไม่อยากให้หนูเลิกกับเขาเลยนะลูก ลองหาโอกาสคุยกันก่อน”
“หนูกลับไปเมืองไทยครั้งนี้หนูจะลองคิดทบทวนความรู้สึกของตัวเองดูค่ะแม่ว่ายังรักเขาอยู่ไหม”
“แต่แม่ไม่อยากให้หนูทะเลาะกันก่อนไปเลย”
“เราไม่ได้ทะเลาะกันหรอกค่ะแม่ เพียงแต่เราไม่ค่อยได้คุยกันเท่านั้นเอง”
“หนูคงไม่คิดจะไปอยู่ที่เมืองไทยถาวรหรอกใช่ไหมลูก”
“ไม่หรอกค่ะ หนูลาพักร้อนได้แค่เดือนเดียว ระหว่างนี้อเล็กซ์เขาก็จะได้ทบทวนความรู้สึกของตัวเองด้วยค่ะว่ายังต้องการหนูอยู่หรือเปล่า ครบหนึ่งเดือนแล้วหนูจะกลับมาหาเขาค่ะ ถึงตอนนั้นเราสองคนคงมีคำตอบให้กับตัวเอง”
“แม่อยากให้หนูใจเย็นๆ นะลูก คิดถึงอดีตที่ผ่านมาว่าลูกกับเขารักกันมากแค่ไหนก่อนที่จะตกลงแต่งงานกัน บางทีเขาก็อาจจะทำงานมาเหนื่อยก็เลยไม่เอาใจใส่เหมือนเดิม”
“เขาเหนื่อยคนเดียวที่ไหนคะแม่ หนูก็ทำงานเหนื่อยเหมือนกัน ถึงแม้ว่างานของหนูจะทำเงินได้น้อยกว่าบริษัทของเขามาก แต่หนูก็ภูมิใจที่สามารถเลี้ยงดูตัวเองได้ หนูไม่รู้ว่าก่อนหน้านี้ไปหลงเสน่ห์และตกลงแต่งงานกับเขาได้ยังไง อเล็กซ์ในอดีตกับปัจจุบันเปลี่ยนไปเป็นคนละคนเลยค่ะแม่”
“แม่ก็ไม่รู้จะพูดยังไงนะ เรื่องของความรักมันเป็นเรื่องของคนสองคนถ้าหนูกับเขาจะเลิกกันจริงๆ แม่เขาคงไม่ห้ามเพราะเป็นคนที่เป็นทุกข์ไม่ใช่แม่ แม่แค่อยากให้หนูทบทวนความรู้สึกของตัวเองให้ดี เวลาหนึ่งเดือนที่เมืองไทยมันอาจจะทำให้หนูคิดอะไรได้มากขึ้นและกลับมาคุยกันอีกครั้งแม่หวังให้หนูกับเขาจะหาคำตอบให้ตัวเองเอง”
“ค่ะแม่ หนูคิดว่าถ้าได้ห่างกันสักพักความรู้สึกระหว่างเราสองคนคงจะชัดเจนขึ้นค่ะ”
“แล้วกลับไปเมืองไทยครั้งนี้หนูจะเข้าไปอยู่ที่บ้านเลยหรือเปล่า”
“เข้าไปอยู่เลยค่ะแม่ ตอนนี้บ้านเสร็จแล้วและหนูก็ให้คนมาทำความสะอาดแล้วพร้อมเข้าอยู่ได้ทันทีเลยค่ะ”
“ไม่ได้กลับไปเมืองไทยตั้งหลายปีคงมีอะไรเปลี่ยนไปเยอะมากหนูคิดว่าจะอยู่คนเดียวได้ไหมลูก”
“สบายมากค่ะแม่”
“แล้วเพื่อนที่เมืองไทยล่ะได้ติดต่อใครไปหรือเปล่า”
“หนูติดต่อกับเพื่อนคนหนึ่งค่ะ เรากันอยู่บ่อยๆ บ้านเขาก็อยู่ละแวกเดียวกับบ้านเรา และเขาก็เป็นคนประสานงานกับบริษัทรีโนเวทบ้างให้ค่ะแม่”
“ไปอยู่ที่นั่นจะสะดวกไหมล่ะ แม่ว่าเช่าโรงแรมหรือคอนโดที่ใกล้รถไฟฟ้าดีไหม เวลาไปไหนจะได้เดินทางสะดวก”
“หนูว่าอยู่บ้านเราดีกว่าหนูเช่ารถไว้แล้วคงเดินทางสะดวก”
“ขับรถที่เมืองไทยก็ระวังด้วยนะ พวงมาลัยอยู่คนละฝั่งกับที่นี่ หนูอย่าขับเร็วนะ”
“ไม่เร็วหรอกค่ะแม่ อีกอย่างหนูก็ได้ยินว่าเมืองไทยรถติดมากคงขับเร็วไม่ได้หรอก”
“แม่รู้ แต่ถ้าจะออกไปเที่ยวทะเลก็ขับช้าๆ”
“ถ้าเดินทางไปกลแบบนั้นหนูคงให้เพื่อนคนไทยเป็นคนขับค่ะ แม่ไม่ต้องห่วงนะคะแล้วหนูจะเที่ยวเผื่อค่ะ”
“จ้ะลูก ก่อนไปหนูจะมาหาแม่ที่นี่อีกไหม”
“คงไม่แล้วล่ะค่ะ แม่วันนี้ก็เลยคิดว่าจะมาลาแม่ไว้ล่วงหน้า”
“แม่ขออวยพรให้หนูเดินทางปลอดภัยนะลูก ใช้เวลากับตัวเองให้เต็มที่แล้วกลับมาเผชิญกับปัญหาและแก้ปัญหา”
“ค่ะแม่หนูไปก่อนนะคะฝากพ่อด้วยว่าตอนกลับหนูซื้อยาหม่องไทยมาฝากค่ะ”
- ผู้เขียน
