“วันหลังถ้าจะเลี้ยงอะไรต้องบอกฉันก่อน” น้ำเสียงอ่อนลงของเอกภาพทำให้ซินนี่ลอบยิ้ม แต่สีหน้าเขายังไม่คลายความเคร่งเครียดลง
“ค่ะ” หญิงสาวรับคำเสียงเบาเหมือนสำนึกผิด
“พี่ซินนี่ แมวตัวนั้นสวยไหมคะ” ปิงปองแอบกระซิบถามเสียงเบา
“สวยจ้ะ” ซินนี่แอบกระซิบเสียงเบาตอบ แต่พอหันไปเห็นเอกภาพก็ต้องสะดุ้งเพราะเจอกับสายตาคมดุ ปิงปองกอดแขนซินนี่แน่น เอกภาพมองมือของหลานสาวคนเล็กด้วยใบหน้านิ่งๆ นึกทึ่งที่ซินนี่สามารถเข้ากับหลานๆ เขาได้ในเวลาอันรวดเร็ว
เวลาอาหารเย็นมาถึงอีกครั้ง บรรยากาศในโต๊ะอาหารเย็นนี้เงียบเชียบกว่าเก่า ทั้งเอกภาพที่กำลังครุ่นคิดอะไรบางอย่างกับหลานๆ ที่กำลังคิดอะไรบางอย่างเช่นกัน
“วันนี้มีการบ้านเยอะไหม” เอกภาพถามหลานๆ ทั้งสองเมื่อมานั่งเล่นคุยกันที่ห้องนั่งเล่น
“เสร็จตั้งแต่ที่โรงเรียนแล้วครับ / ค่ะ” เด็กทั้งสองตอบพร้อมกัน
“ขยันจริงๆ แต่ยังไงต้องหมั่นทบทวนอยู่เสมอ” ชายหนุ่มอบรมหลาน
