“ไม่หรอก อากาศดี” เขาตอบยิ้มๆ จุมพิตมือนุ่มนิ่มแผ่วเบา
ซินนี่ยิ้มหวาน ร่ายเวทมนตร์เสกมุ้งสีขาวสะอาดให้โอบล้อมไปรอบกาย
“กันยุงค่ะ เผื่อเรากำลัง... จะได้ไม่มีอะไรมารบกวน” ซินนี่บอกอายๆ ละเอาไว้ในฐานที่เข้าใจ เอกภาพยิ้มกว้างเชยคางมนให้สบตาคมกล้าอีกครั้ง
“ฉันรักเธอนะ” เขาสารภาพรักเสียงทุ้มหวานอีกครั้ง
“ซินนี่ก็รักคุณค่ะ คุณคือเนื้อคู่ของซินนี่”
“เนื้อคู่เหรอ” เขาถามด้วยความสงสัย
“ค่ะ” ซินนี่เล่าเรื่องทุกสิ่งให้ชายหนุ่มฟังโดยละเอียด
“แสดงว่าไม้คฑาเป็นเรื่องโกหก แต่ทำไมไม่ยอมบอกฉัน” เอกภาพทำเสียงติดจะดุ
“ซินนี่ไม่กล้าหรอกค่ะ”
“ถ้าเกิดเธอถูกสาปกลายเป็นแมวป่าไปตลอดชีวิต ฉันจะเสียใจแค่ไหน รู้ตัวหรือเปล่า” เขาถามเสียงเครียด
“คุณอะตอม”
“ฉันรักเธอ อาจตั้งแต่แรกเห็น ฉันไม่แน่ใจ ไม่รู้เป็นเพราะอะไรทำให้ฉันคิดไปเช่นนั้น”
“แต่ตอนนี้ซินนี่ไม่ต้องกลายเป็นแมวป่าแล้วนี่ค่ะ” ซินนี่ลูบใบหน้าคมเบา
