ยูริสร้างความร้าวฉานและตัดกำลังใจซินนี่ด้วยความอิจฉา
“พอที มันไม่ใช่เรื่องอะไรของเจ้า” ซินนี่พูดด้วยความโมโห
“มันไม่ใช่เรื่องของข้าหรอก แต่ข้าอยากจะสมน้ำหน้าเจ้า ใครจะทำไม ฮ่าๆๆ” ยูริหัวเราะเยาะอีกครั้งก่อนที่จะหายไป
“เดี๋ยวก่อน อย่าเพิ่งไป” ซินนี่เรียกเอาไว้ด้วยความอัดอั้นตันใจ เธอนึกโทษตัวเองที่ไม่ขยันฝึกวิชาให้ดีตอนอยู่โลกเวทมนตร์ ขนาดยูริมา เธอยังไม่มีปัญญามองเห็น ซินนี่หายตัวขึ้นไปบนห้องด้วยความน้อยเนื้อตำใจ ความคับแค้นใจทำให้เธออยากเร่งฝึกวิชา
“ซินนี่ อย่าฝึกวิชาโดยใช้อารมณ์แบบนั้น” ปิแอร์รีบเตือนหญิงสาว
“ปิแอร์ ซินนี่แย่มากใช่ไหม ซินนี่เป็นแบบที่ยูริว่า...”
“ไม่เลยซินนี่ อย่าไปถือสากับคำพูดของยูริเลย เพราะยูริไม่ได้หวังดี ตอนนี้ซินนี่สามารถฝึกวิชาได้เพิ่มหลายขั้นแล้ว อย่าใช้อารมณ์และเคร่งเครียด ยังไงรังแต่จะไม่ได้ผลดี แล้วซินนี่จะเสียพลังในการฝึกวิชาที่ไม่ก่อเกิดผลดีอะไรแบบนี
