พวกเขาจูบกันอยู่เนิ่นนานกว่าจะละริมฝีปากออกจากกัน แก้มใสโผลงไปซุกที่ซอกคอแกร่งแล้วกอดเขาเอาไว้ แม็ก ยกท่อนแขนแข็งแรงขึ้นกอดรัดเธอไว้แนบแน่น ประทับ ริมฝีปากลงจูบบนกลุ่มผมสลวยบนศีรษะของเธอหนัก ๆ ไม่มีคำพูดใด ๆ ต่อกัน มีแต่ความรู้สึกรักและหนักอึ้งผสมผสาน
ความรักที่มันมาพร้อมความผิดมันช่างทุกข์นัก ต้องแอบลักกินขโมยกิน สุขแบบทุกข์ ๆ
เธอกอดเขาอยู่อย่างนั้นเนิ่นนานก่อนจะลุกขึ้นจูบเบา ๆ ที่แก้มสากที่เต็มไปด้วยไรเครานั้น
“ แก้มต้องไปแล้วนะคะ เพราะหอพักจะปิดประตูตอนสี่ทุ่มครึ่ง ”
“ ครับผม ฝันดีนะครับคนดีของพี่ ”
“ แล้วพี่แม็กจะไปไหนต่อคะ ”
“ กลับไปนอนที่คอนโดไอ้เรน พี่ไม่ไปไหนหรอก ไม่ต้องห่วง เพราะหัวใจพี่อยู่ตรงนี้แล้ว ” เขาบอกพร้อมจิ้มไปที่อกข้างซ้ายของเธอ
“ ไปถึงแล้วบอกแก้มด้วยนะคะ ”
“ โอเค มา พี่ช่วยแต่งตัวนะ ” แม็กพูดพลางติดกระดุมให้กับเธอ เมื่อเรียบร้อยเขาก็หอมเธอเสียหลายฟอด กว่าจะปล
