#เช้าวันต่อมา
นายหัวคาวีตื่นแต่เช้าแต่เขาไม่ได้ไปวิ่งเหมือนอย่างทุกวันหรอก เพราะวันนี้วิ่งไม่ไหวจริงๆ ตั้งแต่โดนเธอสับก้านคอมาเมื่อคืน ก็รู้สึกขัดไปหมดหันซ้ายหันขวาก็ลำบาก อีกทั้งปวดจนขยับแทบไม่ได้ นี่ยังดีที่เขาเป็นคนแข็งแรงเลยไม่เป็นอะไรง่ายๆ
"อึกอือ...ซี๊ด !! ปวดหัวจัง ! " น้ำตาลรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา พอประคองตัวเองลุกขึ้นมานั่งได้เธอก็เอามือกุมศีรษะของตัวเอง เพราะมันทั้งปวดทั้งมึน รู้สึกอึมครึมไปหมด คงจะเป็นเพราะเมื่อวานเธอดื่มไปเยอะเลย
"ตื่นแล้วหรอ" เสียงทุ้มทักทายอย่างเยือกเย็น
เธอหันไปมองที่ต้นเสียง ด้วยความที่ปวดหัวและยังรู้สึกมึนๆ อยู่ ก็มองเห็นเขาเพียงลางๆ เท่านั้น
แต่น้ำเสียงนี่นะ ! อย่างกับว่าโกรธเธอมาเป็นชาติแล้วงั้นแหละ
"อือ นายหัวไม่ไปวิ่งหรอ"
"ไม่"
"อืม..แล้วยืนทำอะไรอยู่ตรงนั้น"
"เมื่อคืนทำอะไรไว้ จำได้บ้างหรือเปล่า"
"ทำอะไร ? หนูก็แค่เมา ระ หรือว่าหนูพูดอะไ
