จารวีที่กำลังนั่งเล่นตุ๊กตาเป็นเพื่อนหลานสาวตัวอวบถึงกับทำหน้าเซงจัดเมื่อเงยหน้าขึ้นมาเห็นใบหน้าหล่อเหลาของพ่อหลานสาวตัวอวบก็หมดอารมณ์สนุก ความสุนทรีที่มีก่อนหน้าหายวับไปกับตา รอยยิ้มแห่งความสุขที่ฉีกกว้างแทบจะถึงรูหูหุบลงแบบฉับพลัน ทั้งที่เธอเพิ่งจะสั่งให้ช่างมาติดเครื่องฟอกอากาศภายในร้านเพิ่มอีกสองตัวแต่กลับรู้สึกว่าวันนี้อากาศภายในร้านเธอมีกลิ่นตุๆคล้ายกับกลิ่นเหม็นเน่าแปลกๆ
จารวีเบะปากกลอกตามองบนโดยไม่ให้หลานสาวสุดที่รักเห็นเมื่อคนที่ตนไม่ชอบหน้าเดินเข้ามาใกล้ในรัศมีสิบเมตร ถ้าไม่กลัวว่าหลานสาวจะเสียใจเธอก็คงสั่งให้ลูกน้องไล่เตลิดท่านประธานหนุ่มคนดังออกจากร้านไปแล้ว
“ผมมาหาลูก” ปิยังกูรพูดกับป้าทูนหัวของลูกสาวเสียงเรียบ ไม่ได้ถือสาท่าทางเบะปากกลอกตามองบนของอีกฝ่าย
ซึ่งถ้าเป็นเมื่อก่อนปิยังกูรก็คงไม่นิ่งเฉยแบบนี้ นอกจากไม่นิ่งเฉยแล้วก็คงพาลพาโลโกรธไปถึงพุดน้ำบุษย์ที่คบเพื่อนนิสัยแย่
