หลายชั่วโมงต่อมาเสียงครวญครางแห่งความสิเน่หาเงียบไปพักใหญ่ แต่ทว่าสองสามีภรรยาก็ยังคงนอนกอดกันกลมอยู่ที่โซฟาเบดตัวยาว
พุดน้ำบุษย์เหลือบตามองซีกหน้าคมของสามี มือเรียวลูบไล้อกแกร่งกำยำ เอ่ยถามในเรื่องที่สงสัย
“หมอขวัญบอกว่าพี่โปรดไม่ได้เลือกเธอตั้งแต่แรก เพราะคนที่พี่โปรดเลือกมาตั้งแต่แรกคือบัว?”
“ไปคุยกันตอนไหน?” ปิยังกูรหลุบตามองคนถาม แววตาเต็มไปด้วยความสงสัย
“ความลับค่ะ” พุดน้ำบุษย์ยิ้มหวาน ยื่นมือไปลูบไล้ใบหน้าหล่อเหลาของสามีอย่างออดอ้อน “บัวอยากรู้ พี่โปรดพูดให้บัวฟังได้มั้ยว่าที่หมอขวัญพูดหมายความว่ายังไง นะคะคนดี”
ปิยังกูรถึงขั้นหัวใจอ่อนยวบกับคำว่านะคะคนดีของหญิงสาว อดรนทนไม่ไหวจนต้องก้มหน้าลงไปบดจูบริมฝีปากอิ่มช่างพูดอย่างแสนรัก
“ถ้าพี่พูดดอกบัวจะบอกว่าพี่เลวมั้ย?”
“ถ้าพี่โปรดเลวจริงต่อให้เป็นสามีบัวบัวก็ต้องบอกว่าเลวอยู่แล้วค่ะ”
“...”
“แต่ไม่ว่าพี่โปรดจะเลวยังไงบัวก็รักค่ะ
