“สนุกก็ดีแล้ว แต่แกจะมาเล่นสนุกอย่างเดียวไม่ได้นะ ต้องช่วยลุงเขาทำงานด้วย หรือถ้า
ไม่อยากออกไปในสวน ก็คอยรับลูกค้า กับช่วยป้าเพราะชำอยู่บ้านก็ได้”
“ให้หนูอ้นออกไปกับฉันแหละดีแล้ว เด็กวัยรุ่นหัวสมัยใหม่แบบนี้แหละ จะได้ช่วยคิดเรื่องโครงการ
รีสอร์ทของเราด้วย หลานเธอน่ะ เก่งใช่ย่อยเลยนะ”
เขาพูดกับเมียแก่ แต่ปรายตาหวาน มามองหลานสาวคนสวย ด้วยแววตาเป็นมัน อาการกระสันเริ่มแผ่ซ่านในกาย
“งั้นก็ดี พี่เมฆก็สอน ๆ มันด้วยก็แล้วกันนะ แม่มันจะได้หายห่วง…แล้วก็คอย ๆ ดูพวกคนงานด้วย อย่าให้มันมายุ่มย่ามเกาะแกะ แกเองก็ด้วยนะ นังหนูอ้น อย่าเอานิสัยตอนอยู่กรุงเทพ มาใช้ที่นี่ ทำตัวให้มันดี ๆ เรียบร้อยหน่อย”
ผู้เป็นป้าบ่นและเตือนไปเรื่อย
“จ๊ะป้า! หนูรู้น่า…กินข้าวเถอะ มัวแต่บ่น อยู่นั่นแหละ”
“เอ๊ะ! นังนี่หนิ ฟังนิ่ง ๆ น่ะ เป็นมั้ยเนี่ย”
สองป้าหลานคุยกันไปกินข้าวกันไป ขณะที่ใต้โต๊ะอาหารเบื้องล่าง แม่หลาน
