“อุ๊ย! ลุงนพ”
ทันทีที่เด็กสาวเห็นหน้าของลุงเขย เธอก็อุทานอย่างตกใจ แถมใบหน้าสวยใสก็แดงก่ำขึ้นมาด้วยความอาย เพราะภาพของเขากับลำไพผู้เป็นป้าที่พราวฟ้าแอบดูเมื่อคืน มันดันแวบเข้ามาในหัวอย่างฉับพลัน
“แหม...หนูพราวตกใจอะไรขนาดนั้นหนะ นี่ลุงนพเองนะจ๊ะ”
เขาพูดกับเธอเสียงหวาน พลางใช้สายตากรุ้มกริ่มจ้องความงามสะพรั่งเบื้องหน้าอย่างไม่ลดละ พร้อมกับกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่
“ก็...เอ่อ...หนูตกใจนี่คะลุงนพ”
สาวน้อยตอบ พลางจ้องไปยังเป้าของลุงเขยอย่างลืมตัว
“ขวัญอ่อนจังนะจ๊ะ มา ๆ เดี๋ยวลุงปลอบ”
พันนพบอกพลางเดินเข้าไปใกล้ ๆ แล้วใช้มือขวาลูบหัวเธอเบา ๆ ทำเอาเจ้าหล่อนถึงกับร้อนวูบวาบไปทั้งตัวในทันที
“อุ๊ย! เอ่อ...”
พราวฟ้าทำหน้าเหวอเล็ก ๆ ตัวสั่น เมื่อฝ่ามือหยาบของลุงเขยสัมผัสลูบไล้ลงที่ศีรษะกับเส้นผมที่ยาวสยายของเธอ ขณะที่สายตาหิวหื่นก็จ้องมาอย่างกระหาย
“หนูพราวนี่ สวยน่ารักมากเลยนะจ๊ะ”
พันนพพูดเสีย
