โดมินิกรีบมารับนวลลออออกจากโรงพยาบาลทันทีที่สามารถปลีกตัวมาได้
“เป็นยังไงบ้าง”
“ดีขึ้นมากแล้วค่ะ” นวลลออตอบเสียงแผ่วเบา หันมองออกไปนอกหน้าต่างรถ คำพูดของทิพย์เกสรยังคงก้องอยู่ในสองหู
เขากำลังจะมีลูกด้วยกัน...
“แม่คนเก่ง”
หล่อนรู้ดีว่าเขากำลังประชด แต่หล่อนก็เลือกที่จะไม่สนใจ เปลี่ยนไปถามเรื่องอื่นแทน
“พี่ทิพย์คงไม่พอใจมาก ที่คุณมิกไม่ให้เธอกลับมาด้วย”
“อีกเดี๋ยวคนขับรถก็คงจะถึงโรงพยาบาลแล้วล่ะ พี่สาวของเธอรอไม่นานหรอกน่ะ”
“นวลหมายถึง...น่าจะให้พี่ทิพย์กลับกับคุณมากกว่านวล”
รถคันงามกระตุก ก่อนที่เขาจะหันมามองหล่อนตาดุ
“แล้วตอนนี้ใครเป็นเมียของฉันอยู่ล่ะ”
นวลลออก้มหน้าหลบสายตาของเขา “พี่ทิพย์กลับมาแล้วค่ะ ตัวสำรองอย่างนวลก็หมดหน้าที่แล้ว”
โดมินิกหักพวงมาลัยรถเข้าจอดข้างทาง ก่อนจะคว้าแขนเล็กไปกุมเอาไว้อย่างโมโห
“เรื่องนั้นฉันจะเป็นคนตัดสินใจเอง เธอแค่อยู่ในที่ของตัวเองก็พอ”
“แ
