ทิพย์เกสรแสดงความเป็นเจ้าเข้าเจ้าของโดมินิกด้วยการควงแขนเขาตลอดเวลา จนชายหนุ่มต้องแกะแขนออก และเตือนเบาๆ ด้วยความไม่ชอบใจ
“อย่าทำแบบนี้ทิพย์”
“ทำไมล่ะคะ ก็เราเป็นคนรักกัน”
“ผมเคยบอกแล้วไงว่าไม่ชอบ หรือว่าคุณจำไม่ได้”
ทิพย์เกสรหน้าหงิกทันที “ก็ได้ค่ะ งั้นทิพย์ไปรอคุณบนห้องทำงานนะคะ”
“ครับ”
ทิพย์เกสรขึ้นไปรอโดมินิกบนห้องทำงาน ส่วนชายหนุ่มแยกเดินไปอีกแผนกหนึ่ง หล่อนเดินสำรวจห้องทำงานของเขา ก่อนจะกริ้วโกรธขึ้นมาในทันที เมื่อพบว่ารูปถ่ายของหล่อนและเขาที่เคยตั้งอยู่บนโต๊ะทำงานไม้ไม่อยู่ที่เดิมอีกแล้ว
“คุณมิก...!”
หล่อนกำมือแน่น ดวงตาเต็มไปด้วยความเกรี้ยวกราด ก่อนจะค่อยๆ ผ่อนลมหายใจออกมา เมื่อนึกขึ้นได้ว่าตอนนี้นวลลออกำลังจะไปจากชายหนุ่มแล้ว
“ถ้าไม่มีมัน...คุณก็จะเหลือแต่ทิพย์”
แล้วหญิงสาวก็เดินไปทรุดตัวนั่งบนโซฟา กระหยิ่มยิ้มย่องด้วยความพึงพอใจ
สักพักโดมินิกก็เดินตามเข้ามา ทิพย์เกสรเ
