“อีนังเมียทรยศมันส่งเธอมาเหรอ! มันส่งเธอมาฆ่าฉันใช่มั้ย ฉันไม่กินยาโว๊ย ฉันจะฆ่าคนทรยศให้ตายให้หมด รวมทั้งเธอด้วย!!”
“ชู่วส์ อย่าเสียงดังสิคะ เดี๋ยวคุณหมอมาฉีดยานะ ถ้าโดนฉีดยา ..อาจจะตายได้นะ”
เขาหุบปากฉับ ตาเหลือกโปน เหมือนกลัวสุดๆ “ไม่นะ อย่าฉีดยา ฉันไม่ฉีด ฉันไม่อยากตาย!”
พราวณารายิ้มกริ่มกระหยิ่มใจ ลากผ้าห่มลงไปกองที่ปลายเท้า จัดการเลื่อนขอบกางเกงของนายพลลงผ่านลำแท่งคาไว้ตรงเข่า ปล่อยลำร้อนขนาดเขื่องออกมาสูดอากาศเย็นฉ่ำข้างนอก
“อืมม..ใหญ่เหมือนกันนะเนี่ย” เธอจ้องมองมันตาเป็นมัน ยื่นมือลงจับหมับดุ้นเนื้อสีคล้ำที่ยังนอนนิ่งขึ้นตั้งโด่ แล้วบีบขยำลูบคลำคลึงเคล้น ก่อนจะสาวรูดตั้งแต่หัวจรดโคนถี่ยิบ ปรนเปรอลำเนื้ออย่างชำนาญการ
“โอวว..” จากที่ดิ้นส่ายขัดขืนไปมาก็เริ่มสงบยอมรับการถูกกระทำจากพยาบาลสาวด้วยความหวาดหวั่นปนตื่นเต้น
“อา ..อาห์ ซี๊ดส์ อูววว” จากครางอู้อี้ในลำคอก็เริ่มกลายเป็
