“โอเค เราต้องร่านอย่างมีสติ” บอกตัวเองแล้วก็รีบกลับเข้าห้องนอน ตรงไปหาคนที่ซ่อนอยู่ในห้องน้ำ ด้วยความตื่นเต้น
“ลุงแทน!”
“ชู่ว์”
“ขอโทษค่ะ ลืมตัวไปหน่อย” กระซิบกระซาบด้วยสีหน้ายิ้มแย้มสดใส “พ่อกับแม่เข้าห้องนอนแล้วค่ะ แต่สงสัยคืนนี้ลุงแทนต้องค้างที่ห้องหนูแล้วล่ะค่ะ”
เขามีสีหน้ากังวล “มันจะดีเหรอหนูเอื้อย ถ้าเราสองคนนอนเตียงเดียวกัน มีหวังเสียงดังลั่นห้อง ลุงต้องห้ามใจไม่อยู่แน่ พ่อหนูจับได้ขึ้นมาลุงถูกฆ่าตายแน่นอน อีกอย่างถ้ามีเคสฉุกเฉินขึ้นมาลุงก็...”
นิ้วชี้แตะปากของเขา “ไม่อยากนอนที่ห้องหนูจริงๆเหรอคะ โรงพยาบาลมีหมอตั้งหลายคน ปล่อยให้ลุงอยู่กับหนูสักคืนจะเป็นไรไป”
อ้อนนิดอ้อนหน่อยเขาก็ระทวยแล้ว แต่เจ้าหล่อนยังสวมกอดบดเบียดเคล้าคลึงไม่หยุด
“นะคะลุงแทน คืนนี้อยู่กับเอื้อยนะ”
“อ่า” ทำไงดี ใจเต้นรัวหมดแล้ว “อยู่ก็ได้”
“ดีจัง เราจะได้มีความสุขกันทั้งคืน”
“ด้วยการนอนกอดกันไงล่ะ
