แพรนวลยังไม่หายข้องใจ คมน์จึงเล่าย้อนไปถึงเหตุการณ์เมื่อสัปดาห์ที่ผ่านมา
‘ว่าไงเจมส์... มีอะไรจะคุยกับพ่อ’
คมน์ถามในตอนสายของวันหนึ่ง เขาเข้ามาเยี่ยมลูกชายในห้อง เจมส์สั่งให้พยาบาลที่มาดูแลตนช่วยออกไปจากห้องสักพัก เพราะอยากคุยเรื่องสำคัญกับบิดาเป็นการส่วนตัว
‘พ่อครับ’
‘หืม... ’
‘ผมอยากขอให้พ่อช่วยหน่อย’
เจมส์เริ่ม
‘สำหรับแกแล้วได้ทุกเรื่อง... ว่ามา มีอะไรจะให้พ่อช่วย... เรื่องอะไร’
คมน์เอื้อมมือข้างหนึ่งมาโอบไหล่ลูกชายพิการที่นั่งอยู่บนรถเข็น
‘เรื่องนวลครับ’
‘นวล... ยังไง... พ่อไม่เข้าใจ’
‘ผมอยากให้พ่อช่วยให้ความสุขนวล... ช่วยทำหน้าที่สามีให้นวลแทนผมจะได้ไหมครับ’
สีหน้าของเจมส์ดูอึดอัดหนักใจ แต่สุดท้ายก็โพล่งออกมา
‘อะไรนะ... นี่แกบ้าไปแล้วหรือ... เรื่องอะไรจะมายกเมียให้พ่อ’
คมน์ตกใจ คิดไม่ถึง
‘พ่อก็เห็นว่าผมพิการ... ผมให้ความสุขนวลไม่ได้... ถ้าเป็นแบบนี้นวลต้องทิ้งผมไปสักวัน
