หลังจากออกมาจากห้องพักพิเศษของมารดา อรนลินเดินทอดน่องออกมาตามทางเรื่อยๆ ทุกวันนี้ชีวิตหล่อนไม่ต้องเร่งรีบอีกแล้ว การแต่งงานกับผู้ชายอย่างมาร์คัสที่รักศักดิ์ศรีและหน้าตาของตนเองยิ่งชีพทำให้เขาสั่งห้ามหล่อนให้ทำงานแบบเดิมจนหมด เมื่อไร้งาน...อรนลินจึงรู้สึกว่าชีวิตของหล่อนช่างว่างเปล่านัก หญิงสาวเดินคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยจนมาถึงหน้าโรงพยาบาล เสียงห้าวทุ้มเรียกชื่อหญิงสาวด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น
“อร...อรนลิน!”
อรนลินชะงักเท้า สมองประมวลผลว่าน้ำเสียงคุ้นหูนั้นเป็นของใคร เมื่อจำได้ดวงตากลมโตก็เบิกกว้าง ไม่คาดคิดว่าจะได้เจอกับเพื่อนคนเดียวที่เห็นว่าหล่อนมีตัวตนสมัยเรียนไฮสคูลด้วยกัน...
“คาร์ล!” หญิงสาวหันหลังขวับ เรียกชื่อชายหนุ่มผู้นั้นด้วยสุ้มเสียงดีใจไม่แพ้กัน ใบหน้าเรียวสวยปรากฏร่องรอยตื่นเต้น หัวใจดวงน้อยเต้นรัว
ชายหนุ่มชื่อคาร์ลยิ้มกว้างในยามเดินตรงมาหยุดอยู่ตรงหน้าหญิงสาว คว้าร่างเล็กมากอดแ
