คิดถึงใบหน้าเปื้อนน้ำตาคราใด...ใจมาร์คัสก็เต้นรัวแล้วเจ็บแปลบ มันคอยหวนแต่จะคิดถึงค่ำคืนที่ผ่านมาเหลือเกิน และเพราะเหตุนี้มันเลยทำให้เขาทนไม่ไหว ต้องหลบมาทำใจถึงลอนดอน...เพราะ มาร์คัสไม่อาจรู้ว่าเขาจะทำอย่างไรกับอรนลินดีที่หลอกเขา เห็นเป็นคนโง่ซ้ำแล้วซ้ำเล่า ใจหนึ่งอยากจะฆ่าหล่อนให้ตายนัก...หากส่วนลึกกลับอยากจะกักเก็บหล่อนในอ้อมกอดตลอดไป!
“เป็นเอามากนะมาร์คัส” นิโคลัสปรายตามองคนหน้าบึ้งอย่างระอา แม้จะรับรู้ว่าทำไมมาร์คัสถึงแต่งงานจากปากเจ้าตัวเอง แต่ก็ไม่อาจปักใจเชื่อลงว่ามาร์คัสจะโกรธผู้หญิงคนนี้มากมาย คนอย่างมาร์คัสไม่มีใครบังคับเขาได้ ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงยอมทำตามคำขู่ของ อารอน เพียร์สันกัน “แกเป็นอะไรไปกันแน่”
เขาว่า แล้วหักพวงมาลัยเลี้ยวเข้าสู่รั้วคฤหาสน์ธอร์นตัน ชายหนุ่มจอดรถพรืดที่หน้ามุขแล้วรีบกระโจนลงจากรถอย่างรวดเร็วเมื่อเห็นสาวน้อยคนหนึ่งยืนรอรับเขาในบรรดาแถวของคนใช้ที่ยืน
