“ระหว่างรอ กินขนมรองท้องกันก่อนนะครับ โรซี่ไปซื้อมาเยอะเชียว”
“ขอบคุณครับ โรซี่น่ารักจริงๆ ซื้อทาร์ตไข่ของโปรดของผมมาด้วย ขอบใจมากนะโรซี่”
อเลสซานโดรพูดเอาใจเด็กหญิง แล้วหยิบพายสับปะรดมาส่งให้แม่หนู และหยิบอีกชิ้นส่งให้โรมิโอ เด็กชายจำต้องรับไว้ วางไว้เฉยๆ ตั้งใจจะไม่กิน แต่พอเห็นโรซี่เคี้ยวขนมด้วยท่าทางเอร็ดอร่อย ก็อดใจไม่ไหวหยิบมากินบ้าง
“พายสับปะรดของป้าลีน่า อร้อย... อร่อยนะ โรมิโอ”
โรซี่น้อยบอก หลังจากกินไปหมดชิ้น ทำท่าจะหยิบอีกชิ้นแต่
อเลสซานโดรห้ามไว้ก่อน
“เก็บท้องไว้กินข้าวผัดสับปะรดดีไหม กินขนมเยอะๆ จะกินข้าวไม่อร่อยนะ”
“ก็ได้ค่ะ โรมิโอก็อย่ากินเยอะนะ เก็บท้องไว้รอกินข้าวผัดสับปะรดของแม่ลิชด้วย” แม่หนูหันไปบอกพี่ชาย
อเลสซานโดรได้แต่อมยิ้มขำ เขาหันไปสบตากับนายพัชร อีกฝ่ายก็ส่ายหน้าไปมาลอบยิ้มเหมือนกัน การมาถึงของโรมิโอทำให้แม่หนูสดใสกว่าทุกวัน
“มาแล้วค่ะ ข้าวผัดสับ
