“คุณทำอาหารเป็นด้วยหรือคะ”
อลิชาถามด้วยความแปลกใจ มองอาหารตรงหน้าอย่างนึกทึ่ง ไม่คิดว่าเขาจะทำอาหารได้เก่ง
“ผมทำไม่เป็นหรอก ที่บอกว่าตั้งใจคือ ตั้งใจสั่งมาให้คุณกิน แล้วก็ตั้งใจอุ่นอย่างดีด้วยนะ”
คำตอบของเขา ทำเอาคนฟังหัวเราะขำ เธอประเมินเขาสูงเกินไป น่าจะรู้ตั้งแต่ตอนทำบัวลอยแล้วว่า เขาทำอาหารไม่เป็น
“เรื่องอื่นผมเก่งทุกอย่าง แต่เรื่องทำกับข้าว ผมยกให้คุณแล้วกันนะ ผมขอเป็นแผนกรอกิน” เขาพูดติดตลก
มองหญิงสาวด้วยแววตาอบอุ่น เห็นรอยยิ้มของเธอแล้ว หัวใจของเขาก็ผ่อนคลายลง ก่อนหน้าเขาโมโหบลูโน่มาก ที่กล้าจับตัวเธอไป เขายั้งอารมณ์ตัวเองไม่ได้เลยเผลอฆ่าหมอนั่นไป ชีวิตของเขาอยู่ท่ามกลางควันปืนและความตายมาตลอดชีวิต มันทำให้เขากลายเป็นคนเลือดร้อน เขามาสงบลงเมื่ออยู่ใกล้เธอ อลิชาเปรียบดังสายน้ำฉ่ำเย็น รินรดหัวใจของเขาให้ผ่อนเบาความร้อนลงไป
“เมื่อกี้คุณบอกว่าหิวไม่ใช่เหรอคะ”
อลิชาตักอาหารย
