“ผมไม่เป็นไร โรซี่น้อยละ”
ริคคาโด้ไม่ได้ห่วงตัวเองมากกว่าหนูน้อย ร่างสูงใหญ่เดินเข้ามาหาสองแม่ลูก โรซี่น้อยผละจากอ้อมแขนมารดามากอดคอเขาไว้แน่น
“ลุงริคกี้ โรซี่กลัว ฮือ...”
“ไม่ต้องกลัวนะ ลุงอยู่นี่แล้วนะ ลุงปกป้องหนูกับแม่ได้ ไม่ต้องกลัวหรอก”
เขาปลอบโยนแม่หนูเสียงนุ่ม ขณะมองหน้าแม่ของเด็กน้อย อลิชาหน้าซีดไปหมด หญิงสาวขยับเข้ามาแตะแผลที่แขนของเขา ทำสีหน้าห่วงใย
“เจ็บไหมคะ เลือดไหลเยอะมาก”
“นิดหน่อยนะ กระสุนแค่เฉี่ยวๆ ไม่เจาะเข้าเนื้อ”
เขายิ้มให้เธอ แล้วโอบร่างนั้นมากอดไว้อีกคน หญิงสาวยอมให้เขากอดโดยไม่ขัดขืน เธอใจเต้นแรงและตัวสั่นนิดๆ คงกลัวมากไม่แพ้ลูกสาว มาเฟียหนุ่มสะท้อนใจ เรื่องแบบนี้เขาพบเจอจนชาชิน แต่สองแม่ลูกเพิ่งได้เจอครั้งแรก ไม่แปลกที่จะกลัวจนตัวสั่น คำว่าครอบครัวในใจเขาเริ่มปริแยกออกจากกัน เมื่อนึกถึงความปลอดภัยของคนทั้งสอง
ริคคาโด้พาสองแม่ลูกมาส่งถึงบ้านได้อย่างป
