4 ปี ผ่านไป
“คุณพ่อขา” ใจอ่อนทุกครั้งเมื่อได้ยินน้ำเสียงและหน้าตาที่ออดอ้อนของข้าวตังลูกสาวคนโต ส่วนลูกชายไม่ค่อยอ้อนเท่าไหร่จะอ้อนก็ต่อเมื่ออยากจะได้อะไรเท่านั้น นิสัยทั้งสองต่างกันสุดขั้วคนพี่จะเฟรนลี่กับทุกคนส่วนคนน้องจะพูดกับแค่คนที่รู้จักเท่านั้น
“คับ ว่าไง” ลูกสาวผมตอนนี้เข้าโรงเรียนเรียบร้อยแล้ว ชุดนักเรียนที่ลูกทั้งสองใส่ใครจะว่ายังไงแต่ในสายตาคนเป็นพ่อแบบผมลูกทำอะไรก็น่ารักไปหมด สงสัยคงต้องปั๊มคนที่สามและสี่แล้ว ตอนนี้น้ำมนต์กลับไปทำงานที่โรงพยาบาลแล้วแต่แค่เป็นช่วงเวลาเข้างานตามปกติไม่มีเวรดึกเหมือนเมื่อก่อนแล้ว ทุกวันนี้ขุนพลกับน้ำมนต์จะไปส่งลูกทั้งสองที่โรงเรียนก่อนและไปส่งน้ำมนต์ที่โรงพยาบาลพอตอนเย็นก็จะไปรับน้ำมนต์ก่อนแล้วค่อยไปรับลูกทั้งสอง เป็นแบบนี้อยู่ทุกวันแต่ขุนพลไม่เคยเบื่อเลยด้วยซ้ำ
“วันนี้เราไปกินไอศครีมกันมั้ยค่ะ” หือ!! พึ่งกินข้าวเช้าเสร็จแต่ตอนนี้ลูกสาวผมจะกินไ
