บทที่ 38 ตั้งครรภ์
เช้าวันต่อมา
แสงแดดอ่อน ๆ สาดส่องเข้ามาในบ้าน ยายสาเตรียมอาหารเช้าให้ดารินด้วยความตั้งใจ ทั้งข้าวต้มหมูร้อน ๆ และผักสดจากสวนที่เธอเก็บมาเอง จัดใส่จานเรียงสวยงามบนโต๊ะ ไม่นานนัก ขุนก็ยกถาดอาหารเข้ามาพร้อมรอยยิ้มกว้าง
"ดาริน ตื่นแล้วเหรอครับ ยายเตรียมของโปรดไว้ให้ทั้งนั้นเลยนะ"
ขุนพูดอย่างภูมิใจ
ดารินยิ้มขอบคุณ พลางสูดกลิ่นหอมของอาหารที่ลอยมา แต่แล้วใบหน้าเธอก็ซีดลง อาการคลื่นไส้เดิมกลับมาอีกครั้ง หัวใจเธอเต้นรัว รู้สึกเหมือนทุกกลิ่นและรสทำให้เธออยากเบือนหน้าหนี
“ยาย…ดารินขอโทษนะจ๊ะ แต่ดูเหมือนจะทานไม่ลงจริง ๆ"
เรียวปากสีหวานเอ่ยอย่างอาย ๆ พร้อมทั้งพยายามกลั้นความรู้สึกไม่สบายในท้อง
ยายสามองอาการของดารินอย่างสังเกต สายตาเธอเต็มไปด้วยความเป็นห่วง
"อาการมันเป็นแบบนี้มาตั้งแต่เมื่อวานแล้วนะ หรือว่าลูกจะไม่สบาย ไปหาหมอเถอะนะลูก ยายว่ามันไม่ใช่เรื่องเล็ก ๆ แล้ว"
ด
