บทที่ 40 อธิบายและขอโทษ
โจชัวมองดารินอย่างใจจดใจจ่อ เมื่อเธอพยักหน้าตอบรับ และเดินไปนั่งที่โต๊ะกลางบ้าน คนตัวสูงรู้สึกเหมือนน้ำหนักในอกที่เขารู้สึกมาตลอดหลายเดือนมันเริ่มเบาบางลง แต่ในขณะเดียวกัน เขาก็รู้ดีว่าเส้นทางที่จะทำให้ทุกอย่างกลับไปเหมือนเดิมนั้นมันไม่ง่ายเลย
ดารินนั่งลงเงียบ ๆ โดยที่ไม่มีคำพูดใดหลุดออกมาจากปาก เธอมองหน้าเขา รู้สึกว่ามันถึงเวลาแล้วที่จะได้พูดคุยกันอย่างจริงจัง ทั้งสองคนยังคงค้างคาในเรื่องราวต่าง ๆ ที่ไม่ได้พูดออกมา ความรู้สึกที่ยิ่งบีบคั้นหัวใจ และคำถามมากมายที่ยังไม่มีคำตอบ
โจชัวลุกขึ้นจากเก้าอี้ เดินไปที่โต๊ะกลางบ้านและยืนตรงหน้าเธอ ความคิดมากมายหมุนวนในหัว เขาต้องการพูดอะไรบางอย่าง แต่ไม่รู้จะเริ่มต้นยังไง
"ดาริน..."
เสียงเขานุ่มต่ำ ลึกลงไปถึงใจของเธอ
"ผมมีเรื่องอยากจะคุยกับเธอ"
ดารินเงยหน้าขึ้นมองเขา ในแววตาของเธอมีความลังเลอยู่บ้าง แต่ก็ไม่ปฏิเสธที่จะ
